ИСТИҚЛОЛИЯТ – АРЗИШИ БЕҲАМТОИ МИЛЛАТ

ИСТИҚЛОЛИЯТ – АРЗИШИ БЕҲАМТОИ МИЛЛАТ

Истиқлолият барои ҳар як миллат маънои бузург дорад. Он рамзи озодӣ, худшиносӣ ва сарнавишти мустақил аст. Мардуми тоҷик пас аз солҳои тӯлонӣ дар доираи давлатдории дигарон қарор доштан, 9 сентябри соли 1991 соҳиби Истиқлолияти давлатӣ гардиданд. Ин рӯйдод дар таърихи миллати тоҷик саҳифаи нав кушод ва давраи тозаеро дар ҳаёти сиёсӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар оғоз бахшид.

Истиқлолият танҳо озод шудан аз зери ҳукмронии қувваҳои хориҷӣ нест. Он пеш аз ҳама масъулияти бузург ва имконияти худидоракунии давлату миллат мебошад. Миллати тоҷик бо ҳазорсолҳо таърих, фарҳанги ғанӣ ва суннатҳои неки худ ниҳоят имконият пайдо кард, ки бо номи давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон ба ҷаҳониён муаррифӣ гардад.

Ба даст овардани Истиқлолият шароити фароҳам овард, ки забони давлатӣ мақоми асосӣ пайдо кунад, арзишҳои миллӣ эҳё шаванд, рамзҳои давлатӣ – Парчам, Нишон ва Суруди миллӣ қабул ва муаррифӣ гарданд. Ҳамчунин, Истиқлолият ба миллати тоҷик имконият дод, ки роҳу равиши сиёсӣ ва иҷтимоии худро худаш интихоб намояд.

Солҳои аввали соҳибистиқлолӣ осон набуданд. Ҷанги шаҳрвандӣ кишварро ба мушкилиҳои зиёде гирифтор кард. Аммо маҳз Истиқлолият ва иродаи қавии мардуми тоҷик, бо роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, имкон доданд, ки сулҳу ваҳдат дар кишвар таъмин гардад. Имрӯз Тоҷикистон ҳамчун як кишвари орому осуда ва дар ҳоли рушд шинохта мешавад.

Дар тӯли солҳои соҳибистиқлолӣ Тоҷикистон дар ҳамаи соҳаҳо пешрафт кард. Бунёди роҳҳо, пулҳо, нерӯгоҳҳо, мактабҳо, муассисаҳои тандурустӣ ва иншооти зиёди иқтисодӣ нишонаи равшани рушди кишвар мебошанд. Ба шарофати Истиқлолият, имрӯз Тоҷикистон ҳамчун узви комилҳуқуқи ҷомеаи ҷаҳонӣ бо даҳҳо кишварҳои дунё равобити дӯстона ва ҳамкорӣ дорад.

Ҳамчунин, Истиқлолият барои рушду густариши илму маориф ва фарҳанг заминаҳои мустаҳкам гузошт. Имрӯз садҳо ҳазор ҷавонони

тоҷик дар дохил ва хориҷи кишвар таҳсил карда, донишҳои муосир меомӯзанд ва барои пешрафти Тоҷикистони соҳибистиқлол саҳм мегузоранд.

Истиқлолият тоҷиконро ба ваҳдат даъват мекунад. Агар ваҳдат набошад, соҳибистиқлолӣ маънои воқеӣ гирифта наметавонад. Аз ин рӯ, таъмини сулҳу субот, ҳамдигарфаҳмӣ ва дӯстиву бародарӣ миёни шаҳрвандони кишвар яке аз муҳимтарин дастовардҳои Истиқлолият ба ҳисоб меравад.

Ҳамзамон, Истиқлолият моро водор месозад, ки решаҳои таърихии худро эҳё намоем, фарҳангу суннатҳои миллиро пос дорем ва ба наслҳои оянда мерос гузорем. Ҳар як шаҳрванди кишвар вазифадор аст, ки ин дастоварди бузургро қадр карда, дар ҳифзу пойдории он саҳм гузорад.

Хулоса: Истиқлолият барои миллати тоҷик бузургтарин дастоварди таърихист. Он рамзи озодӣ, ваҳдат, худшиносӣ ва пешрафти миллат мебошад. Ба шарофати Истиқлолият Тоҷикистон имрӯз ҳамчун кишвари соҳибтамаддун ва рӯ ба рушд дар арсаи байналмилалӣ мавқеи худро пайдо кардааст.

Аз ин рӯ, ҳар як сокини кишвар бояд Истиқлолиятро чун гавҳараки чашм ҳифз кунад, барои рушду нумӯи Тоҷикистони азиз содиқона заҳмат кашад ва дар таҳкими давлатдории миллӣ саҳмгузор бошад.

Зинда бод Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Судяи суди ҳарбии гарнизони Хоруғ

Шарофзода Далер